آزمایش منیزیم بیمارستان تنها کسری از کمبود منیزیم را نشان می دهد

منیزیم دومین یون فراوان در داخل سلول ها است و همراه با کلسیم در تنظیم فعالیت الکتریکی بدن از جمله انقباضات ماهیچه ها، ضربان قلب و فعالیت مغز حیاتی است. منیزیم، که به اختصار Mg نامیده می شود، همچنین یک عامل مهم در بیش از ۳۰۰ واکنش آنزیمی است که نیاز به جایگزینی مداوم این ماده معدنی دارد. بیمارستان ها و مطب پزشکان اغلب سطح سرمی منیزیم را هنگامی که بیمار دارای شرایط پزشکی خاصی مانند مشکلات قلبی یا کلیوی است، بررسی می کنند.

اگر سطح سرمی Mg دریافت کردید و به حالت عادی برگشت، پزشک شما با خوشحالی مطمئن خواهد شد که مشکلات شما علائم کمبود منیزیم نیست و این پایان بررسی وضعیت منیزیم شما است. اما منیزیم در خون شما نیست، در سلول های شما است! در واقع – تنها ۱ درصد از منیزیم بدن شما در جریان خون شما قرار دارد و سطح سرمی منیزیم را نزدیک به آزمایش های بی ارزشی می کند که تنها شدیدترین و خطرناک ترین کمبودهای منیزیم را تشخیص می دهند.

آزمایش منیزیم سرم در واقع بدتر از بی اثر بودن است، زیرا یک آزمایش است

نتیجه ای که در محدوده طبیعی است، احساس امنیت کاذبی را در مورد آن ایجاد می کند

وضعیت ماده معدنی در بدن همچنین توضیح می دهد که چرا پزشکان نمی شناسند

علائم کمبود منیزیم؛ آنها فرض می کنند که سطح سرمی منیزیم دقیق است

اندازه گیری تمام منیزیم موجود در بدن.”

دکتر کارولین دین از “معجزه منیزیم”

علیرغم این واقعیت که اکثریت زیادی از سطوح سرمی منیزیم به حالت عادی برمی گردند، بسیاری از پزشکان و محققان معتقدند که علائم کمبود منیزیم همه گیر هستند. آنها فرض می کنند که بسیاری از مشکلات پزشکی رایج از میگرن گرفته تا تپش قلب و یبوست ناشی از کمبود منیزیم «فرع بالینی» است که سطح سرمی منیزیم قادر به تشخیص آن نیست. مطالعاتی که این فرضیه را تقویت می‌کنند، بهبود بالینی را در بسیاری از شرایط نشان داده‌اند، مانند ریتم نامنظم قلب و انواع خاصی از فشار خون بالا، که زمانی که تصور می‌شود این مشکلات علائم کمبود منیزیم هستند و منیزیم تجویز می‌شود، به حالت عادی باز می‌گردند.

در کار خود با بیماران، پزشکان این فقدان آزمایشی برای منیزیم را که بتواند سطوح بالینی معنی دار منیزیم را اندازه گیری کند، خسته کننده می دانند. مقاله اندازه‌گیری غیرتهاجمی منیزیم بافت و ارتباط آن با سطوح قلبی در این بیانیه بر این ناامیدی تأکید می‌کند: «نقش منیزیم در محیط بالینی، به دلیل فقدان سنجش سطح منیزیم بافت داخل سلولی مختل می‌شود». و سطوح درون سلولی تنها معیارهای بالینی قابل توجه سطوح منیزیم هستند. به عنوان پاسخ به این، آزمایش منیزیم «سلول اپیتلیال زیرزبانی» ساخته شد و نشان داده شده است که ابزار ارزشمندی در شکار اندازه‌گیری‌های معنادار است. یک مطالعه که سطوح داخل سلولی منیزیم را از خراشیدن سلول‌ها مستقیماً از دیواره قلب و سلول‌های زیر زبان مقایسه کرد، نشان داد که این دو به خوبی با هم مطابقت دارند. مهمتر از آن، سطوح پایین منیزیم از خراش دادن سلول های اپیتلیال زیرزبانی قادر به پیش بینی صحیح بیمارانی بود که پس از جراحی بزرگ قلب، تغییرات غیرطبیعی در ریتم قلب خود خواهند داشت، حتی در حالی که سطوح سرمی در محدوده طبیعی بود.

“از آنجایی که تنها ۱٪ از کل بدن Mg 2+ در بدن یافت می شود

فضای داخل عروقی، سطح سرمی Mg 2+ اندک است

اطلاعاتی در مورد کل Mg 2+ بیمار

وضعیت با توجه به این ماده معدنی ضروری.”

برتون بی. سیلور، دکترا

این تست اپیتلیال زیرزبانی آزمایشی در مراحل آزمایشی نیست که ما فقط می‌توانیم روزی امیدوار باشیم که بتوانیم پس از سال‌ها مطالعه و تایید FDA از آن در یک محیط بالینی استفاده کنیم. این آزمایش ابتکاری که سطح منیزیم درون سلولی مرتبط بالینی را بدون درد و با دقت و تنها با یک خراش زبان گیر در زیر زبان اندازه گیری می کند، در حال حاضر در دسترس ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی است. اما علیرغم این واقعیت که یک آزمایش آسان برای انجام و در دسترس تجاری وجود دارد که سطح منیزیم را در بدن به طور دقیق بررسی می کند، پزشکان و بیمارستان ها این نوآوری را کاملاً نادیده گرفته اند و ترجیح می دهند از آزمایش سرم خون نادرست و قدیمی برای منیزیم استفاده کنند. عملا هیچ ارتباط بالینی ندارد. بدتر از آن، از آنجایی که روش‌های قدیمی تنها ۱ درصد از ذخایر بدن از این ماده معدنی حیاتی را آزمایش می‌کنند، پزشکان از مشکلات گسترده مرتبط با ۹۹ درصد دیگر علائم کمبود منیزیم که به راحتی می‌توان با یک رژیم غذایی ارزان و فوق‌العاده ایمن اصلاح کرد، بی‌اطلاع می‌ماند. مکمل.