به گزارش تلنگر؛ فهرست طولانی بی‌تدبیری و سوء تدبیرهای دولت گذشته،
چیزی از مسئولیت دولت مستقر نمی‌کاهد.
اولاً رفتار دولتمردان، باید در قالب یک کل به‌هم‌پیوسته باشد و جورچین
راهبرد کلان دولت را تکمیل کند. ثانیاً بدون روشنگری و تبیین لازم و در شرایط
بمباران رسانه‌ای سنگین از سوی جریان تحریف، نمی‌توان مردم را به‌عنوان پیشران
اصلاحات ضروری اقتصادی بسیج و همراه کرد. ثالثاً، باید به‌موازات اصلاحات و پیش از
آن، تدابیر لازم برای جبران فشارها به مردم، اجرا شود.
از طرف دیگر، در کنار اصلاح روندهای اقتصادی، نباید از مبارزه قاطع و
هوشمندانه و بی‌امان با مفسدان اقتصادی و سیاسی که در هم تابیده‌شده‌اند، غفلت
کرد. غده‌های چرکین اقتصادی که در قالب محرومیت معیشتی و فشار اقتصادی بر طبقات پایین
خودنمایی کرده، غالباً در اثر مماشات با مفسدان و سودجویان و زالوصفتان پدید می‌آید.
از دو حال خارج نیست. یا باید بر مردم سخت گرفت، یا بر رانت جویان و
مفسدان و اخلالگران. بیان امیر مؤمنان (ع) درباره سیره پیامبر اعظم (ص)، برای
بازشناسی مسئولیت دوگانه مسئولان بسیار گویاست: «طَبِیبٌ دَوَّارٌ بِطِبِّهِ قَدْ
أَحْکَمَ مَرَاهِمَهُ وَ أَحْمَی مَوَاسِمَهُ یَضَعُ ذَلِکَ حَیْثُ الْحَاجَهًْ
إِلَیْهِ». پیامبر (ص) طبیبی سیّار برای درمان بیماران بود. مرهم‌هایی که برای تسکین
و شفای دردها می‌گذاشت، محکم و استوار بود؛ اما به این بسنده نمی‌کرد و هر جا که نیاز
به داغ نهادن بر زخم و عفونت بود، از گذاشتن داغ‌های سوزان بر موضع عفونت دریغ نمی‌کرد.
باید در کنار اصلاح روندهای غلط اقتصادی که موجب رانت خواری و قاچاق
و… می‌شود، ارتکاب جرائم بزرگ اقتصادی را برای مرتکبان، بسیار پرهزینه کرد.
انتهای مطلب// ا.م