جمعه ۱۷ ژوئیه ۱۴۰۱ – ۱۹:۰۰.
تهران (پانا) – جامعه انسانی بر اساس همکاری های گسترده عمل می کند. با این حال، تفاوت های فردی در همکاری و انگیزه های لیبرال برای همکاری با دیگران، همکاری در مقیاس بزرگ را شکننده می کند و می تواند منجر به کاهش رفاه اجتماعی شود.
به گزارش شفا آنلاین، شواهد جدیدی ارائه شده است که نشان می دهد اکسی توسین یا «هورمون عشق» نقش کلیدی در صمیمیت و ارتباطات دارد و ممکن است توضیح دهد که چگونه همکاری در انسان ها به وجود آمده است.
محققان می گویند که جامعه بشری از طریق همکاری در مقیاس وسیع عمل می کند. با این حال، تفاوت های فردی در همکاری و انگیزه های لیبرال برای همکاری با دیگران، همکاری در مقیاس بزرگ را شکننده می کند و می تواند منجر به کاهش رفاه اجتماعی شود.
بنابراین، چگونگی تکامل همکاری های فردی از طریق شبکه های اجتماعی انسانی از دیدگاه های زیست محیطی، توسعه ای و اجتماعی گیج کننده است. در این تحقیق اکسی توسین و تنبیه شدید به عنوان مکانیسم‌های رفتاری بیولوژیکی شناسایی شده‌اند که گسترش همکاری در شبکه‌های اجتماعی را تسهیل می‌کنند.
در سه آزمایش آزمایشگاهی، کارشناسان به شرکت‌کنندگانی که بیشتر درگیر شبکه‌های اجتماعی جعلی بودند، اکسی توسین داخل بینی یا دارونمای سالین دادند. شرکت کنندگان در این مطالعه یک سری بازی با غریبه ها انجام دادند.
نتایج نشان داد زمانی که اعضای کلیدی اکسی توسین دریافت کردند، همکاری از طریق شبکه اجتماعی افزایش یافت.
محققان خاطرنشان کردند که دادن اکسی توسین به افراد کلیدی باعث افزایش اعتماد به نفس و انطباق با استانداردهای تعاونی می شود.
آنها افزودند: اجرای استاندارد تقویت شده توسط اکسی توسین، اما نه با افزایش اعتماد، گسترش همکاری در سراسر شبکه اجتماعی را توضیح می دهد.
نتایج این مطالعه در مجله JNeurosci منتشر شد.